Bestaat er zoiets als te jong zijn om nuchter te worden?
Mijn eerste stoppoging
Ik herinner me nog de eerste keer dat ik probeerde te stoppen met drinken. Ik was ongeveer een jaar afgestudeerd, tweeëntwintig of drieëntwintig jaar oud.
Zoals veel studenten had ik mijn studententijd doorgebracht met een ongezonde drinkpatroon. Het begon met een paar dronken weekends, maar naarmate de jaren verstreken werd mijn drinken steeds zwaarder en frequenter.
Tegen de tijd dat ik afstudeerde en verhuisde van een studentenhuis naar een eigen appartement dronk ik elke dag twaalf of meer biertjes.
Lange tijd zei ik tegen mezelf dat mijn drinken normaal was voor iemand in de twintig. Ik wilde geloven dat mijn drinken een beetje jeugdige roekeloosheid was en dat het op lange termijn geen ernstige gevolgen zou hebben voor mijn leven.
Zelfs toen mijn drankgebruik bleef toenemen, bleef ik geloven dat ik door een fase ging waar ik uiteindelijk uit zou groeien.
Een jaar later kon ik het voor de hand liggende niet meer ontkennen. Ik dronk meer dan ooit, en het begon een duidelijke tol te eisen.
Ik had het jaar doorgebracht met werken vanuit huis, maar na enkele maanden was ik bijna volledig gestopt met werken. Ik was gewoonweg de hele dag te dronken om daadwerkelijk iets gedaan te krijgen.
Mijn slaap was ook slechter geworden. Ik werd elke nacht wakker en moest letterlijk een biertje drinken om weer in slaap te vallen.
Ik was ook bijna volledig sociaal geïsoleerd geraakt. Ik had nog maar één vriend in de stad en soms gingen er weken voorbij zonder hem te zien. Het was maanden geleden dat ik een afspraakje had gehad of iemand anders had ontmoet.
Ik besloot uiteindelijk om er iets aan te doen. Ik ontnuchterde lang genoeg om een therapeut te vinden en ging naar een herstelgroep.
Ik denk dat iedereen het de eerste keer intimiderend vindt dat ze een herstelgroep binnenlopen, maar het kan vooral moeilijk zijn als je begin twintig bent. Bij de eerste bijeenkomst waar ik naartoe ging, moet ik de jongste persoon zijn geweest.
Later leerde ik over jongeren-bijeenkomsten. Zoals de naam al zegt, deze zijn bedoeld voor een jongere groep verslaafden. Ook al was ik daar nog vaak de jongste in een kamer vol met dertigers.
Ik maakte me vaak zorgen dat ik gewoon te jong was om het drinken op te geven. Een deel van mijn zorg was dat het mijn sociale leven zou ruïneren. Het is achteraf grappig dat ik me daar zorgen over maakte, de hoeveelheid alcohol had mijn sociale leven eigenlijk al vernietigd.
Een andere reden waarom ik me zorgen maakte was omdat ik het gevoel had dat ik mijn probleem overdreef. Misschien was het gewoon een normale roekeloze jeugd. Ik betwijfelde of ik echt een verslaving had, vooral toen ik mezelf vergeleek met mensen die tientallen jaren van hun leven dronken waren geweest.
In het herstel is een van de meest herhaalde adviezen om dag voor dag te leven. Een goed advies, want het helpt je te voorkomen dat je overweldigd wordt door de enorme omvang van de taak om te stoppen.
Helaas kon ik mezelf er toen niet toe brengen dit advies op te volgen. Ik dacht constant in termen van jaren en zelfs decennia. Als ik begin jaren twintig zou stoppen met drinken, zou ik dan de rest van het decennium echt nuchter kunnen blijven? De rest van mijn leven?
Uiteindelijk twijfelde ik te veel aan mezelf en maakte ik te veel excuses. Ik ben na een paar maanden weer gaan drinken. Ik dronk iets minder, maar mijn dagelijkse drinkgewoonte bleef nog zeven jaar lang overeind.
Voorgoed stoppen
Mijn laatste poging om te stoppen met drinken kwam pas aan het eind van mijn twintiger jaren; slechts een paar maanden voor mijn dertigste.
Jarenlang had ik overwogen om te stoppen, maar ik bleef mezelf als te jong beschouwen om nuchter te worden. Bovendien liet mijn vroege mislukte poging om te stoppen mij vol twijfel achter over de vraag of ik wel kon stoppen, zelfs als ik dat wilde.
Eindelijk, ergens in mijn late twintiger jaren, probeerde ik steeds opnieuw de alcohol te laten staan, maar ik probeerde het vaak niet erg hard. Ik hield het een paar dagen vol, af en toe zelfs een week of twee, en ging dan terug naar de drank.
Soms probeerde ik ontzettend hard om te stoppen, en had ik nog steeds niet veel succes. Ik vroeg me af of ik voorbestemd was om als dronkaard te sterven.
Proberen te stoppen bracht allerlei gemengde emoties naar boven, vaak die direct met elkaar in tegenspraak waren. Soms zei ik tegen mezelf dat ik nog te jong was. Andere keren zei ik tegen mezelf dat ik mijn kans om te stoppen al gemist had – dat mijn vroege twintiger jaren de enige keer waren dat ik het daadwerkelijk had kunnen doen.
Het duurde een paar jaar voordat ik eindelijk succes had. Ik weet nog steeds niet zeker wat er precies anders was. Ik gebruikte elke vaardigheid en techniek die ik ooit had geleerd, en deze keer kwam het allemaal samen.
Dat was eind 2016, en meer dan drie jaar later heb ik nog steeds geen druppel alcohol aangeraakt. Na meer dan tien jaar dagelijks te hebben gedronken, ben ik gelukkig nuchter.
Jong en nuchter zijn
Ik ben nu drieëndertig. Het is al tien jaar geleden dat ik voor het eerst probeerde te stoppen met drinken, en toch ben ik nog steeds aan de extreem jonge kant als ik andere ex-verslaafden zie.
Ik heb me eindelijk gerealiseerd dat ik mijn leeftijd alleen maar als een excuus gebruikte. De waarheid is dat mensen op elke leeftijd drankproblemen kunnen ontwikkelen, en als die problemen zich eenmaal voordoen, is het onrealistisch om te verwachten dat ze gewoon op eigen houtje weggaan.
Toen ik drieëntwintig was, was ik zeker een van de jongste mensen die ik kende die probeerde nuchter te worden, maar ik had me daar niet door moeten laten ontmoedigen. In plaats daarvan wou ik dat ik beter had geluisterd naar de oudere stoppers die ik kende.
Als ik echt had nagedacht over de verhalen die ik hoorde van de zestig- en zeventigjarigen die ik ontmoette in groepstherapie dan zou ik ze hebben gezien als een waarschuwing. Als ik zou blijven drinken, zou ik er niet zomaar uit groeien. Ik zou mezelf vernietigen, zoals deze mensen dat hadden gedaan.
Dat is precies wat er in mijn twintiger jaren gebeurde, en als ik niet was gestopt weet ik zeker dat ik een soortgelijk patroon zou hebben gevolgd in mijn dertigerjaren en daarna.
Ik dacht altijd aan stoppen met drinken alsof ik iets leuks uit mijn leven zou halen. Nuchterheid werd gedefinieerd door de afwezigheid van alcohol en alle mogelijke opwinding die drinken me leek te beloven.
Sinds ik nuchter ben, heb ik geleerd dat voor een verslaafde een leven zonder drank eigenlijk veel spannender is. In plaats van elke avond binnen te zitten en te drinken, ben ik in staat om mijn interesses na te streven en een sociaal leven te ontwikkelen.
Soms is het lastig als ik omringd ben door drinkers en ik frisdrank drink, maar het is nooit zo erg als ik had verwacht. De realiteit is dat de meeste mensen mijn nuchterheid niet opmerken.
Jong en nuchter zijn betekent dat ik echt kan genieten van mijn jeugd, in plaats van het te laten schieten als ik dronken ben. Waarom zou ik wachten tot ik de helft van mijn leven heb verspild voordat ik nuchter wordt?
Ik ben blij en trots dat ik ben gestopt toen ik dat deed. Mijn jeugd staat mijn nuchterheid niet in de weg.
Het betekent alleen dat ik nog vele nuchtere en gelukkige jaren voor me heb.
